Τα «αγγούρια» έφεραν συλλήψεις

Νέες συλλήψεις έγιναν για την υπόθεση με τα «αγγούρια» της θάλασσας που ψαρεύονται παράνομα στις θάλασσες και πωλούνται στην Κίνα ακόμη και για 1.000 ευρώ το κιλό. Αλλά για πρεζέμπορους μαφιόζους και λαθρέμπορους δεν γίνεται λόγος.


Μετά τη πρόσφατη  εξάρθρωση οργάνωσης που αλίευε και εξήγαγε παράνομα τα «θαλάσσια αγγούρια» από την περιοχή του Μαλιακού, ήρθε σήμερα μία ακόμη επιτυχία των διωκτικών Αρχών στην προσπάθεια που γίνεται ώστε να μη διαταράσσεται το υποθαλάσσιο οικοσύστημα του τροφικού πλέγματος, της βιοποικιλότητας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, της θαλάσσιας ζωής (χλωρίδα, πανίδα), των θαλασσών μας.

Διαβάστε ακόμα
• Πλάσμα σαν το Άλιεν ο Πρόγονος του Ανθρώπου και των σπονδυλωτών (BINTEO)
• Στα σαγόνια του λαγοκέφαλου! Κοπάδι λαγοκέφαλων επιτέθηκε σε ψαροντουφεκά
• Το ψάρι «βρικόλακας» κατακτά τα ποτάμια της Αγγλίας (ΒΙΝΤΕΟ)

Υπάλληλοι του Γ’ Λιμενικού Τμήματος Αταλάντης του Λιμεναρχείου Στυλίδας, γύρω στις 2 το μεσημέρι της Κυριακής (13/8) συνέλαβαν δύο Κινέζους που επιχειρούσαν αλίευση ολοθουρίων, με τη συνεργασία τεσσάρων ακόμη ατόμων -πιθανότατα ομοεθνών τους- τριών γυναικών και ενός ακόμη άνδρα.

Συνολικά κατασχέθηκαν 100 ζωντανά «αγγούρια της θάλασσας», τα οποία και επέστρεψαν άμεσα στο φυσικό τους περιβάλλον, ενώ σε βάρος των δύο συλληφθέντων σχηματίσθηκε σχετική δικογραφία που θα παραδοθεί στον Εισαγγελέα Λαμίας.

Τα ολοθούρια (αγγούρια της θάλασσας) είναι σκουλήκια της θάλασσας τα οποία συγκαταλέγονται στα εχινόδερμα και είναι εξαιρετικό δόλωμα.

Στην Κίνα όμως και σε άλλες χώρες είναι πανάκριβα, γιατί τα τρώνε στα πιο ακριβά εστιατόρια, σε απίστευτα υψηλές τιμές, ενώ τα χρησιμοποιούν και για την παρασκευή φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μπορεί να πουληθούν στο εξωτερικό μέχρι και 1.000€ το κιλό.

Βέβαια για πρεζέμπορους και λαθρέμπορους πετρελαίου δεν γίνεται λόγος... Απλώς τους πουλάμε κανάλια, εφημερίδες και νόμιμο τζόγο κλπ.


Ποιος είναι ο Ολοθούριος

Η επίσημη ονομασία του είναι Ολοθούριο, αρχαία λέξη, και η τάξη στην οποία ανήκει, γιατί φυσικά υπάρχουν πολλά είδη, λέγεται Ολοθουροειδή, Holothuroidea. Ο πουτσόγιαννος ή ψωλιόγκος ή ολοθούριο αν προτιμάτε χρησιμοποιείται από τους ψαράδες μας σαν εκλεκτό δόλωμα όπως κάποιος είχε πει “Το γδέρνουμε και το εσωτερικό του το χρησιμοποιύμε για δόλωμα. Είναι ο θάνατος του σαργού!”.

Eίναι ένα ζώο της θάλασσας, ο πουτσόγιαννος, που λέγεται επίσης ψωλιόγκος ή ψωλιάγκος, ή ψωλή της θάλασσας, ή πουτσόγιαλος ή θαλασσόπουτσος ή γιαλίσιος ψώλος ή γιαλόπουτσος ή αφρόπουτσος ή θαλασσοψωλή ή πούτσος του αφρού.

Στα αγγλικά το λένε sea cucumber, αγγούρι της θάλασσας, αλλά δεν αμφιβάλλω ότι θα έχει κι άλλες λαϊκές ονομασίες. Στα γαλλικά, το λένε επίσης concombre de mer, αλλά και bèche de mer, biche de mer (παραλλαγή του προηγούμενου), vier marin (vier είναι ιδιωματική λέξη που σημαίνει ψωλή). Η γαλλική bèche de mer, φαίνεται πως προέρχεται από το πορτογαλικό bicho do mar (ζώο της θάλασσας).

Στην Κίνα όμως τα ολοθούρια είναι περιζήτητα μια και χρησιμοποιούνται από την παραδοσιακή ιατρική για διάφορες παθήσεις -πάντως όχι για αφροδισιακά, αν και στα μαλαισιανά τα φάρμακα που φτιάχνονται από ξεραμένους πουτσόγιαννους λέγονται gamat στην τοπική γλώσσα: όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για άλλη μια ένδειξη, μετά τον πορθμό της Μαλάκας, για προκατακλυσμιαία ελληνική παρουσία στον Ειρηνικό (Πλάκα κάνω, ε; ).

Οι ψαράδες του Μακασάρ

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν με τους ψαράδες του Μακασάρ… Στο βιβλίο First Migrants: Ancient Migration in Global Perspective, του Peter Bellwood (Willey-Blackwell 2013), το οποίο πιθανώς να μεταφραστεί στα ελληνικά, διαβάζουμε πάνω-κάτω τα εξής (σελ. 116):

Μετά το 1750, αλλά έχοντας οπωσδήποτε ξεκινήσει πριν τον ευρωπαϊκό αποικισμό της βόρειας Αυστραλίας, ινδονήσιοι ψαράδες ταξίδευαν κάθε χρόνο ως τις ακτές του Κίμπερλι και της Γης του Άρνεμ για να μαζέψουν προϊόντα όπως το sea slug (bêche-de-mer), ή teripang στα μαλαισιανά, που ήταν περιζήτητο, σε αποξηραμένη μορφή, στην κινέζικη κουζίνα. Έφταναν στην Αυστραλία με τους βορειοδυτικούς μουσώνες, το καλοκαίρι για το νότιο ημισφαίριο, παραπλέοντας το Τιμόρ. Κάθε χρόνο σε όλο το 19ο αιώνα, χίλιοι ή και περισσότεροι τέτοιοι ψαράδες ξεκινούσαν από την πόλη του Μακασάρ (πρώην Ujungpadang), στη νοτιοδυτική ακτή του Σουλαουέσι (=Κελέβη) [...] Άφησαν αρχαιολογικά κατάλοιπα σε όλη την ακτογραμμή του Κίμπερλι (Δ. Αυστραλία) και στις παραθαλάσσιες περιοχές της Γης του Άρνεμ, φτάνοντας ανατολικά τουλάχιστον ως τα νησιά του Sir Edward Pellew, στον κόλπο της Καρπεντάρια.

Ο Bellwood παραπέμπει με υποσημείωση στον C.C. (=Charles Campbell) Macknight, που φαίνεται ότι είναι η αυθεντία στο θέμα αυτό, και συγκεκριμένα στο βιβλίο The Voyage to Marege: Macassan Trepangers in Northern Australia (Μελβούρνη, Melbourne University Press 1976), και στο άρθρο «Harvesting the memory: open beaches in Makassar and Arnhem Land», στον τόμο: P. Veth, P. Sutton (επιμ.), Strangers on the Shore (Καμπέρα, National Museum of Australia 2008), σελ. 33-47.

Καλό κι ενημερωμένο φαίνεται και το σχετικό άρθρο της γουίκι, όπου μπορείς να διαβάσεις περισσότερα.

Τώρα, γιατί έχουν τόσο ενδιαφέρον αυτά τα ταξίδια των Μακασα(ρη)νών; Για τουλάχιστον δύο λόγους:

- ο πρώτος (και αναμφισβήτητος) είναι ότι πρόκειται για την πρώτη, πολύ καλά τεκμηριωμένη, μακρόχρονη επαφή των Αυστραλών Ιθαγενών με τον έξω κόσμο, που άφησε ποικίλα σημάδια στην κουλτούρα τους κλπ. (Θα υπήρξαν και άλλες επαφές, π.χ. με κινέζους ναυτικούς, αλλά γι’ αυτές δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα κι όλα είναι θεωρίες κι υποθέσεις, στηριγμένες σε πολύ φτωχά στοιχεία.)

- ο δεύτερος είναι ότι προσφέρουν υποστήριξη στην (αμφιλεγόμενη) υπόθεση της Pama-Nyungan Migration. Πολύ χοντρικά, η υπόθεση αυτή λέει ότι υπήρξε ένα δεύτερο, σχετικά πρόσφατο («όχι πολύ πριν το 2.000 π.Χ.»), κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία, κι ότι αυτό το κύμα (που θα ευθύνεται, μεταξύ άλλων, και για τον ερχομό των ντίνγκο) ξεκινούσε ακριβώς από την Κελέβη («πολιτισμός Toala»). Έτσι όπως την παρουσιάζει ο Bellwood η υπόθεση έχει αρκετές ενδείξεις υπέρ της (δεν έχω τελική, διαμορφωμένη άποψη). Εν πάση περιπτώσει, τα ταξίδια των Μακασα(ρη)νών αποδεικνύουν ότι αυτή η θαλασσινή διαδρομή, μολονότι διόλου μικρή, ήταν εφικτή ακόμα και με ταπεινά μέσα ναυσιπλοΐας (λόγω ευνοϊκών ανέμων κλπ).

Λογοτεχνικές αναμνήσεις: Βερν και Πόε

Λίγα πράγματα αναφέρονται στην έκδοση της Σφίγγας των Πάγων:

Ο πλοίαρχος και οι σύντροφοί του επέστρεψαν στην ακτή, όπου ένα είδος μαλακίου, «έλαφος της θαλάσσης», που υπεραγαπούν και ακριβοπληρώνουν οι Κινέζοι, ήταν άφθονο, όσο σε κανένα άλλο μέρος των νοτίων χωρών.

Ο πλοίαρχος σκέφτηκε ότι μπορούσε να κάμη επικερδέστατη αλιεία, και για το ζήτημα αυτό συνεννοήθηκε με τον αρχηγό. Ο Ουίλλιαμ Γκυ εζήτησε την άδεια να κατασκευάση παραπήγματα, όπου τρεις άντρες από το πλήρωμα της «Ιάνας» θα έμεναν για να φροντίσουν την αλιεία και να προετοιμάσουν το φορτίο, ενώ η γολέτα θα εξακολουθούσε την προς τον Πόλον πορείαν της.

Ο Του-Βιτ εδέχτηκε πρόθυμα την πρόταση, και έγινε μια σύμβαση, κατά την οποία οι ιθαγενείς ώφειλαν να βοηθήσουν τους αλιείς της «Ιάνας», για να μαζέψουν τα πολύτιμα μαλάκια.

Μετά ένα μήνα, οι προκαταρκτικές εργασίες είχαν τελειώσει. Εξελέγησαν τρεις άντρες για να παραμείνουν στη νήσο Τσάλαλ.

(Ιουλίου Βερν, Η σφίγγα των πάγων, διασκευή Γ. Τσουκαλά, εικονογράφηση Ο.Π., Εκδοτικός οίκος «Αστήρ», Αθήναι, 1966, σελ. 58)

Προσέξτε ότι ο Τσουκαλάς μεταφράζει “έλαφος της θαλάσσης”. Στο πρωτότυπο του Βερν γράφει biche de mer, και biche πράγματι είναι η ελαφίνα, όμως εδώ έχουμε σύμπτωση, το biche είναι παραφθορά του bèche de mer ή του bouche de mer (μπουκιά) ενώ μπορεί να έχει και κάποια σχέση με το φαλλικό σχήμα του ζώου. Πάντως, δεν θα το λέγαμε μαργαριτάρι του Τσουκαλά, αφού πολλοί Γάλλοι ακούγοντάς το καταλαβαίνουν “ελαφίνα της θάλασσας”, άλλωστε τα θαλασσινά ζώα έχουν γενικώς περίεργες ονομασίες.

Υπενθυμίζω όμως, πρώτον, ότι ο Βερν δίνει μια περίληψη (σε 5 κεφάλαια) των «Περιπετειών του Αρθούρου Γόρδωνος Πυμ» και, δεύτερο και σπουδαιότερο, ότι οι εκδόσεις Αστέρος του Βερν είναι πάντα πετσοκομμένες διασκευές, όπου λείπει μεγάλο μέρος του αρχικού κειμένου (50% σε μερικές περιπτώσεις – ίσως και περισσότερο;).

Τώρα, το βιβλίο του Πόε το έχω διαβάσει, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 νομίζω, όμως δε μου βρίσκεται πρόχειρο.

Απ’ όσο θυμάμαι, νομίζω ότι ο Πόε μιλούσε αρκετά γι’ αυτά τα ζούδια και για το σχετικό εμπόριο, έχω μάλιστα την εντύπωση ότι έκανε λόγο και για τους ψαράδες του Μακασάρ (εν πάση περιπτώσει ήξερα γι’ αυτούς πριν διαβάσω τον Bellwood – μπορεί όμως να το είχα διαβάσει κάπου αλλού).

Οι ονομασίες

1. Μια εικασία θα ήταν ότι υπάρχει κάποια σχέση με την ιδέα του Χαζογιάννη – δηλ. με τη χρήση του ονόματος “Γιάννης” για να δηλωθεί ο κουτός. Η οποία δεν περιορίζεται βέβαια στην Κέρκυρα (45 γιάννηδες κλπ, αλλά και “στραβόγιαννος” στο πολεμικό μας ναυτικό).

Τώρα, για τη φολκλορική ιδέα ενός συσχετισμού ανάμεσα στη μεγάλη ψωλή και το λειψό μυαλό, διάχυτη σε διάφορες κουλτούρες του Παλιού Κόσμου τουλάχιστον, βλ. όσα λέει ο Bulliet στο κεφάλαιο για το γάιδαρο στο βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα.

Συνοπτικά: η εικασία που διατυπώθηκε υποστηρίζει ότι “πουτσόγιαννος” σημαίνει “πούτσος του χαζού” ή “χαζός πούτσος” – καθότι αδέσποτος και ασφαλώς μη δυνάμενος να χρησιμοποιηθεί επωφελώς. Πρόκειται ασφαλώς για αυτοσχεδιασμό της στιγμής.

2. Η ονομασία biche de mer σχετίζεται (ονομαστικά) με μια γλώσσα που με είχε απασχολήσει το προηγούμενο διάστημα, δηλ. τη Bislama. (Η γλώσσα Bislama είναι μια από τις επίσημες γλώσσες του Βανουάτου και είναι η λίνγκουα φράνκα του νησιωτικού αυτού κράτους, που οι 220.000 κάτοικοί του μιλάνε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 113 γλώσσες. Η γλώσσα πήρε το όνομά της από τη γαλλική ονομασία biche de mer του ολοθούριου, που ψαρευόταν στην περιοχή).

Αυτά λοιπόν για τον πουτσόγιαννο ή ψωλιάγκο ή ψωλιόγκο ή ψωλή της θάλασσας ή αγγούρι της θάλασσας!

Αναφορές:

  1. http://sarantakos.wordpress.com/2014/02/20/trepang/#more-10638


Αριστοτέλης Φωκάς για τα Αόρατα Γεγονότα

Οι αναρτήσεις μας μπορούν να δημοσιεύονται από οποιονδήποτε αρκεί να αναφέρεται εμφανώς ο ενεργός σύνδεσμος μας. 

Δημοσίευση σχολίου

Επιτρέπονται σχόλια σε ότι γλώσσα θέλετε, φυσικά και σε greeklish.
ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ

ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

Νεότερη Παλαιότερη

'