Η επιτροπή των πολιτών βρέθηκε κατηγορούμενη γιατί κατήγγειλε την αλλοίωση του τοπίου και την περιβαλλοντική υποβάθμιση που προκλήθηκε από την κατασκευή του φράγματος «Δαφνοζωναρά» στο Αυλάκι της Δ.Ε. Ινάχου και για μια σειρά από αδικήματα… και τελικά αθωώθηκε πανηγυρικά για όλα.
Υπενθυμίζουμε ότι κάτοικοι της περιοχής, όπως και ιδιοκτήτες εκτάσεων που κατοικούν πλέον στο κέντρο, είχαν απ’ την πρώτη στιγμή εκφράσει επιφυλάξεις για την κατασκευή του φράγματος στο Αυλάκι (Δαφνοζωναρά) οι οποίες γρήγορα μετατράπηκαν σε αντιδράσεις, όταν είδαν τη μεγάλη αλλοίωση του τοπίου, που αναπόφευκτα προκαλούν τέτοιας κλίμακας έργα.
Η επιτροπή αγώνα που επεσήμανε τους κινδύνους οικολογικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης της περιοχής, στο μοναδικό κομμάτι μάλιστα του Αχελώου που δεν υπήρχε ανθρώπινη παρέμβαση. Μίλησαν ακόμη για τις γεωργικές εκτάσεις (πολλές απ’ τις οποίες αξιοποιημένες με αναδασώσεις και ευρωπαϊκά προγράμματα) που χάθηκαν, κάτω απ’ την άμμο και τα αδρανή υλικά, μαζί με την υποδομή τους (περιφράξεις, αντλιοστάσια, συστήματα άρδευσης κ.λ.π.). Μίλησαν για τις εκατομμυρίων κυβικών αμμοληψίες που έγιναν, για τα φερτά υλικά που συσσωρεύτηκαν, για την άνοδο των υδάτων που απειλεί ακόμη και τη γέφυρα του Αυλακίου, ένα σπουδαίο αρχιτεκτονικό μνημείο.
Αυτά και άλλα τινά, ως είχαν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, έθεσαν υπόψιν των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους και της Ε.Ε. Με σχετικά υπομνήματα απευθύνθηκαν στους συναρμόδιους υπουργούς και στους πάντα ευαίσθητους ευρωβουλευτές, όπως και σε κάθε αρμόδια υπηρεσία του κράτους, στην κεντρική και αποκεντρωμένη του εκδοχή.
Η δράση της Επιτροπής ενόχλησε την εταιρία η οποία και κινήθηκε δικαστικά. Το δικαστήριο πάντως απάλλαξε τους κατηγορουμένους από κάθε κατηγορία εναντίον τους, χάρις και στην εξαιρετική παρουσία του δικηγόρου της κ. Νεκτάριου Φαρμάκη και τη συμβολή του έτερου νομικού παραστάτη απ’ την Αργιθέα κ. Λάμπρου Τσιοβόλα.
http://agrinioreport.com
Το ιστορικό της υπόθεσης:
Γη, ύδωρ και Μηνύσεις
Αντιδράσεις, ενστάσεις και υπομνήματα σε εγχώριους και ευρωπαϊκούς θεσμούς προκάλεσαν την δια νομικών ενεργειών αντεπίθεση της «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ»για το Φράγμα στο Αυλάκι, …όσο προχωρούν τα σχέδια και για τα ανάλογα έργα στην περιοχή
Όταν ο πρωθυπουργός τότε Κ. Σημίτης πραγματοποιούσε την απολύτως απροσδόκητη επίσκεψή του στο «τριεθνές», παγκοσμίως άγνωστο Αυλάκιτου Ινάχου, ουδείς μπορούσε να υποψιαστεί τους πραγματικούς λόγους… Τους καταλάβαμε χρόνια αργότερα, όταν στο απίστευτης φυσικής ομορφιάς φαράγγι κατασκευάστηκε το μεγάλο υδροηλεκτρικό έργο, με τηνΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ να προγραμματίζει και άλλα ανάλογα έργα στην περιοχή. Έκτοτε, τα Βρουβιανά – Αυλάκι έγιναν ο αγαπημένος προορισμός των Ευρωβουλευτών…
Ως εδώ, όλα καλά! Καλοδεχούμενη και η ανάπτυξη, καλοδεχούμενες βεβαίως και οι συγχρηματοδοτούμενες επενδύσεις των εκατομμύριων ευρώ, πόσο μάλλον αν μιλάμε για καθαρή ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές.
Κάτοικοι της περιοχής, βέβαια, όπως και ιδιοκτήτες εκτάσεων που κατοικούν πλέον στο κέντρο, είχαν απ’ την πρώτη στιγμή εκφράσει επιφυλάξεις, οι οποίες γρήγορα μετατράπηκαν σε αντιδράσεις, όταν είδαν τη μεγάλη αλλοίωση του τοπίου, που αναπόφευκτα προκαλούν τέτοιας κλίμακας έργα.
Η επιτροπή αγώνα που συγκρότησαν απ’ την πρώτη στιγμή επεσήμανε τους κινδύνους οικολογικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης της περιοχής, στο μοναδικό κομμάτι μάλιστα του Αχελώου που δεν υπήρχε ανθρώπινη παρέμβαση.
Μίλησαν ακόμη για τις γεωργικές εκτάσεις (πολλές απ’ τις οποίες αξιοποιημένες με αναδασώσεις και ευρωπαϊκά προγράμματα) που χάθηκαν, κάτω απ’ την άμμο και τα αδρανή υλικά, μαζί με την υποδομή τους (περιφράξεις, αντλιοστάσια, συστήματα άρδευσης κ.λ.π.).
Μίλησαν ακόμη για τις εκατομμυρίων κυβικών αμμοληψίες που έγιναν, για τα φερτά υλικά που συσσωρεύτηκαν, για την άνοδο των υδάτων που απειλεί ακόμη και τη γέφυρα του Αυλακίου, ένα σπουδαίο αρχιτεκτονικό μνημείο.
Αυτά και άλλα τινά, ως είχαν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, έθεσαν υπόψιν των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους και της Ε.Ε. Με σχετικά υπομνήματα απευθύνθηκαν στους συναρμόδιους υπουργούς και στους πάντα ευαίσθητους ευρωβουλευτές, όπως και σε κάθε αρμόδια υπηρεσία του κράτους, στην κεντρική και αποκεντρωμένη του εκδοχή.
Απευθύνθηκαν όμως σε ώτα μη ακουόντων. Όσες πόρτες χτύπησαν τις βρήκαν κλειστές και, φυσικά, απαντήσεις στα ερωτήματά τους δεν έλαβαν.
Ερωτήματα του τύπου: Τι προέβλεπε η μελέτη για τις σήραγγες και τι τελικά έγινε, εάν οι μελέτες ανταποκρίθηκαν στις πραγματικές ανάγκες του τοπίου και του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής, αν υπήρξε ειδική μέριμνα για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και των παραποτάμιων γεωργικών εκτάσεων, αν εν τέλει αυτό που κατασκευάστηκε είναι σύμφωνο με τα όσα η τεχνική μελέτη προέβλεπε, αν πραγματοποιήθηκαν επιτόπιοι έλεγχοι – αυτοψίες απ’ τα θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας και τι αυτά διαπίστωσαν.
Ερωτήματα που, κατά την άποψη της εφημερίδας, θα έπρεπε καλή τη πίστη, να αναλάβει η ίδια η εταιρεία να τα απαντήσει, αποσαφηνίζοντας τα πάντα γύρω απ’ το έργο, συμπληρώνοντας ενδεχόμενες παραλήψεις, αν υπάρχουν, και σ’ ένα πλαίσιο καλής συνεργασίας με τους κατοίκους και τους φορείς, να συνεχίσει να πορεύεται στην οδό της ανάπτυξης… που δεν ξέρουμε πάντως πού ωφέλησε τους κοινούς θνητούς του ορεινού Βάλτου (ή και της Καρδίτσας).
Υπήρξαν βεβαίως τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», τα οποία και δεν υποτιμούμε. Θα μπορούσε όμως και να μην υπήρχαν; Το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Είναι πως η εταιρεία, στην οποία κυριολεκτικά η περιοχή προσέφερε γη και ύδωρ (αξίζει ίσως εδώ να αναφέρουμε πως στην αρχική συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ινάχου τότε – το2006 – για την υπογραφή σύμβασης με την εταιρεία, όταν δημοτικοί σύμβουλοι ζήτησαν το φάκελο… η απάντηση ήταν ότι ο φάκελος είχε παραπέσει στο άλλο αυτοκίνητο!), ενοχλημένη προφανώς απ’ τα υπομνήματα και τις αντιδράσεις κατοίκων, με νομικά μέσα επιχειρεί να τους κάμψει.
Και αντί για συμμάχους, τους έκανε «εχθρούς». Λάθος τακτική, κατά τη γνώμη μας, πολύ περισσότερο για μια μεγάλη εταιρεία, η οποία μάλιστα, όπως προαναφέραμε, σχεδιάζει κι άλλα έργα στην περιοχή και, εξ όσων γνωρίζουμε, για το ένα έχουν ήδη προχωρήσει οι διαδικασίες αδειοδότησης.
Στη «Συνείδηση» δεν υιοθετούμε βεβαίως τις ενστάσεις των κατοίκων, γιατί απλά, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Έχουμε υπόψιν μας όμως τις δικαστικού χαρακτήρα διαμάχες με τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα, καθώς και δεκάδες έγγραφα με σειρά επιμέρους παρατηρήσεων, αρκετές απ’ τις οποίες θα ήταν προς το συμφέρον όλων να διευκρινιστούν.
Εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Δεκέμβριος 2012