Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ελληνες φιλόσοφοι από την Μονή των Φιλανθρωπινών στα Ιωάννινα. Παρόλη την μανία κατά των Ελλήνων και της φιλοσοφίας παραμένει μέχρι σήμερα η αρχαία σύνδεση του χριστιανισμού με την φιλοσοφία. Εικόνες φιλοσόφων υπάρχουν και στην Μονή της Αγίας Λαύρας του Αγίου Όρους αλλά και σε πολλές εκκλησίες. Εχουν ακόμα διασωθεί αρκετά χειρόγραφα αρχαίων Ελλήνων, κυρίως του φιλόσοφου Επίκτητου.

 Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου έχω αναφερθεί στην θρησκεία των φιλοσόφων κι έχω υποστηρίξει ότι ο αρχαίος χριστιανισμός ήταν μια ελληνική φιλοσοφική θρησκεία. Οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν αυτοί που μεταρρύθμισαν όλες τις αρχαίες θρησκείες και δίδαξαν την παύση των αιματηρών θυσιών και την αλληγορική ανάγνωση των μύθων. Βασικό στοιχείο της νέας αυτής θρησκείας των φιλοσόφων ήταν η γνώση του εαυτού και η επαφή με τον προσωπικό δαίμονα που κατοικεί μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, σύμφωνα με το Σωκρατικό πρότυπο. Αυτός ο θεός της καρδιάς είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος από τον θεό του κόσμου ισχυρίστηκε ο Ιωάννης στην επιστολή του. Στο γνωστικό ευαγγέλιο του Θωμά βλέπουμε την γνώση του εαυτού να είναι κεντρικό θέμα όπως και στην φιλοσοφία του Αγίου Αντωνίου, για τον οποίο μπορείτε να διαβάσετε σε παλαιότερη δημοσίευση.

 Σε αυτή την δημοσίευση θέλω να παρουσιάσω μερικούς από τους Έλληνες φιλόσοφους Χριστιανούς και τις απόψεις τους. Θα δείξω μάλιστα ότι οι χριστιανοί του μεγάλου Κωνσταντίνου δεν ήταν οι δημιουργοί της εκκλησίας του Χριστού αλλά κυρίως οι δημιουργοί μιας ανθελληνικής εκκλησίας και ο μοναδικός της σκοπός ήταν η καταδίωξη του ελληνισμού σε οποιαδήποτε μορφή και αν εκφραζόταν. Γι αυτό και αυτή η εκκλησία που κατά το όνομα μόνο είναι χριστιανική, κατεδίωξε με μίσος κάθε αρχαία θρησκεία αλλά ακόμα και κάθε χριστιανική ομάδα που ελλήνιζε. Όλοι αυτοί που σήμερα αναθεματίζονται ως αιρετικοί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ελληνίζοντες χριστιανοί. Οι χριστιανικές εκκλησίες των ψευδεπίγραφων ευαγγελίων και του συμβόλου της πίστεως είναι ενωμένες όχι από την αγάπη του Χριστού αλλά από την προσήλωση σε μάταια δόγματα και από το μίσος προς τους Έλληνες. Αυτό το μίσος διακρίνει όλα τα χριστιανικά κείμενα αυτής της εκκλησίας αλλά και όλους τους κανόνες των συνόδων.

 Η θλιβερή πραγματικότητα των περασμένων αιώνων ήταν η ανελέητη καταδίωξη των ελληνιζόντων χριστιανών αλλά και των ελληνικών εθίμων. Παρόλα ταύτα η χριστιανική προπαγάνδα των σύγχρονων θεολόγων μας μιλάει για ένα εξελληνισμένο χριστιανισμό, ο οποίος χρειάζεται παραπάνω εξιουδαϊσμό για να βρει την αλήθεια του. Η καταδίωξη των Ελλήνων συνεχίζετε ακόμα και σήμερα. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να διαβαστεί με προσοχή αυτή η δημοσίευση και να κατανοηθεί η σημαντικότητα της αλήθειας της.

 Η κυρίαρχη θρησκεία τους πρώτους αιώνες μετά την γέννηση του Χριστού ήταν η θρησκεία των φιλοσόφων ή οποία ήταν και η θρησκεία των αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες πίστευαν σε ένα φιλοσοφικό μονοθεϊσμό που δεν καταδίωκε τους πολλούς θεούς αλλά τους θεωρούσε διαφορετικές εκφράσεις της Μίας Θεότητας. Αναφορά στην θρησκεία των αυτοκρατόρων κάνει ο χριστιανός φιλόσοφος Αριστείδης στην επιστολή του.

«Είναι φανερό ότι υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων στον δικό μας κόσμο, αυτοί που από εσάς λέγονται των θεών προσκυνητές, οι Ιουδαίοι και οι χριστιανοί και υπάρχουν κι εκείνοι που σέβονται πολλούς θεούς και διαιρούνται σε τρία γέννη επίσης, οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι και οι Χαλδαίοι.»

 Ο χριστιανός Αριστείδης στην απολογία του βλέπει τρία γένη μονοθεϊστικών θρησκειών, τους Ιουδαίους, τους χριστιανούς και την θρησκεία των αυτοκρατόρων ή οποία δεν είναι άλλη από την θρησκεία των φιλοσόφων. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν φιλόσοφους στην αυλή τους και λάτρευαν συνήθως μερικούς θεούς από όλες τις χώρες που είχε κατακτήσει η Ρώμη, κυρίως τον Ανίκητο Ήλιο. Πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο ο Χριστός είχε ήδη εισχωρήσει στο  Πάνθεο των Ελλήνων θεών αλλά και στους θεούς των φιλοσόφων. Κάποιος μπορούσε να πιστεύει στον Χριστό αλλά να μην πιστεύει στην παλαιά διαθήκη ή να ακολουθεί την θεωρία της Γέννησης από του μηδενός. Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος ήταν χριστιανός, όπως και άλλοι πριν από αυτόν αυτοκράτορες, υπακούοντας στην οικογενειακή θρησκεία των φιλοσόφων και όχι στην εκκλησία.

 Η πρώτη σύνοδος των χριστιανών που αναφέρεται στις Πράξεις των αποστόλων, έχει ως θέμα ακριβώς τα Ιουδαϊκά έθιμα, γιατί οι Εβραίοι υποχρέωναν τους Ελληνίζοντες να κάνουν περιτομή. Οι απόστολοι αποφάσισαν οι χριστιανοί να απέχουν από το αίμα και την πορνεία. Αυτή ήταν η απόφαση. Ο χριστιανισμός όπως τον διδάσκει ακόμα και ο Παύλος είναι και για τους Ιουδαίους και για τους Έλληνες. Εκείνη την εποχή Έλληνας σήμαινε αυτός που ήταν Έλληνας στην θρησκεία, όπως το ίδιο και ο Ιουδαίος. Ο Χριστός δεν ενδιαφερόταν να καταργήσει αλλά επιδίωκε να μεταρρυθμίσει, δεν ήθελε να αφαιρέσει αλλά να προσθέσει. Γι αυτό οι αρχαίοι χριστιανοί δεν αρνήθηκαν τον πολιτισμό και την φιλοσοφία. Παντού δημιουργήθηκαν χριστιανικά διδασκαλεία σύμφωνα με τα πρότυπα των ελληνικών φιλοσοφικών σχολών. Τα σημαντικότερα βέβαια ήταν στην Αλεξάνδρεια. Οι χριστιανοί αυτοί δεν απομακρύνθηκαν από την ελληνική θρησκεία αλλά την μεταρρύθμισαν σύμφωνα με την φιλοσοφία και την ιδιαίτερη θεωρία του Χριστού.

 Ο Ευσέβειος της Καισάρειας στην εκκλησιαστική ιστορία του (βιβλίο Δ, ζ) ονομάζει τους αιρετικούς “υποδύοντες γόητες και απατηλοί την αυτήν του δόγματος ημίν προσηγορίαν” (μάγοι και απατεώνες που υποκρίνονται τους χριστιανούς και ονομάζονται με το ίδιο όνομα του δικού μας δόγματος) και αναφέρει τον Σατορνίνο και τον Βασιλείδη οι οποίοι συνεστίσαντο χριστιανικά διδασκαλεία.

  Ο επίσκοπος Λυών Ειρηναίος μας πληροφορεί ότι οι οπαδοί του αιρετικού Καρποκράτη ονομάζονται Γνωστικοί. Ετσι όμως ονομαζόταν και ο πατέρας της εκκλησίας Κλήμεντας Αλεξανδρείας. Ο Ειρηναίος όμως κατηγορεί τους “γνωστικούς” του Καρποκράτη πως έχουν είδωλα φτιαγμένα από διάφορα υλικά και ισχυρίζονται ότι ένα ομοίωμα του Σωτήρα σταυρώθηκε από τον Πιλάτο. Στεφανώνουν τα είδωλα αυτά και τα βάζουν μαζί με τα είδωλα των φιλοσόφων, του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και των υπολοίπων. Εχουν ακόμη τρόπους που λατρεύουν αυτά τα είδωλα, όπως ακριβώς κάνουν οι εθνικοί. Ακόμη ιχυρίζονται ότι η ψυχή του Ιησού παρόλο που μορφώθηκε στον Ιουδαϊσμό, αντιμετώπισε τα Ιουδαϊκά έθιμα με περιφρόνηση.

 Ο Πάνταινος συνέστησε Χριστιανικό διδασκαλείο στην Αλεξάνδρεια και υπήρξε δάσκαλος του Κλήμεντα Αλεξανδρείας. Ο Ευσέβιος της Καισάρειας μας πληροφορεί ότι ταξίδεψε μέχρι την Ινδία για να διαδώσει το ευαγγέλιο. Ο Πάνταινος αυτός ήταν φιλόσοφος και μάλιστα Στωϊκός. «από φιλοσόφου αγωγής των καλούμενων Στωικών ωρμημένος». Σήμερα δεν έχει σωθεί κανένα κείμενο από αυτόν τον φιλόσοφο χριστιανό.

 Οι αρχαιότεροι Χριστιανοί ήταν μορφωμένοι με την ελληνική φιλοσοφία και διάβαζαν τους Έλληνες ποιητές. Ο Ευσέβιος της Καισαρείας αναφέρει πολλούς Χριστιανούς οι οποίοι ήταν πραγματικά φιλόσοφοι και φορούσαν τον ελληνικό φιλοσοφικό χιτώνα. Θα αναφέρω μερικούς από την εκκλησιαστική ιστορία του Ευσέβιου της Καισάρειας, για να κατανοήσουμε τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων.

Μια Ορθόδοξη εικόνα του Ιουστίνου του ονομαζόμενου φιλοσόφου. Τον καιρό του Ιουστίνου δεν είχε ακόμα διαμορφωθεί το σύμβολο της πίστεως ούτε είχε ξεκινήσει η καταδίωξη του ελληνισμού.

 Διασημότερος Χριστιανός φιλόσοφος ήταν ο Ιουστίνος, «εν φιλοσόφου σχήματι πρεσβεύων τον θείον λόγον». Όταν ο Ευσέβιος γράφει εν φιλοσόφου σχήματι, εννοεί ότι ο Ιουστίνος φορούσε τον φιλοσοφικό χιτώνα, το ένδυμα δηλαδή που φορούσαν όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι. Ο Ιουστίνος έγραψε «περί μοναρχίας θεού» την οποία κατοχυρώνει όχι μόνο από τις ιερές γραφές των Ιουδαίων αλλά και από τα ελληνικά βιβλία. «εκ των παρ΄ημίν γραφών, αλλά και των ελληνικών συνίστηση βιβλίων».

 Ο Ιουστίνος έγραψε ένα «Διάλογο προς Ιουδαίους», τον οποίο διεξήγαγε στην Έφεσο με ένα Εβραίο ονόματι Τρύφωνα. Ιστορεί δε πως οι Ιουδαίοι εραδιούργησαν κατά της διδασκαλίας του Χριστού γράφοντας: «Όχι μόνο δεν μετενοήσατε δι΄όσα κακά επράξατε, αλλά εκλέξαντες τότε άνδρας επιλέκτους απεστείλατε από την Ιερουσαλήμ εις όλην την  γην, διά να είπουν ότι ενεφανίσθη η άθεος αίρεση των Χριστιανών». «Μνημονεύει δε και μερικά προφητικά ρητά, ελέγχων τον Τρύφωνα διότι οι Ιουδαίοι περιέκοψαν ταύτα από την γραφή».

 Ο επίσκοπος Κορίνθου Διονύσιος έγραψε επιστολές, προς Λακεδαιμονίους ορθοδοξίας κατηχητική ειρήνης και ενώσεως υποθετική, και προς Αθηναίους διεγερτική πίστεως και της κατά το ευαγγέλιον πολιτείας. Οι επιστολές αυτές φυσικά δεν υπάρχουν.

 Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Απελλή, για τον οποίο αντλεί πληροφορίες ο Ευσέβιος, διαβάζοντας κάποιον Χριστιανό ονόματι Ρόδων. Ο Απελλής έλεγε ότι δεν έπρεπε να εξετάζουν οι Χριστιανοί τους λόγους αλλά ο καθένας να κρατάει τα πιστεύω του γιατί σημασία έχουν μόνο τα αγαθά έργα. Όταν τον ρωτούσαν πως εκείνος τότε πίστευε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Απελλής απαντούσε ότι οι προφητείες δεν λένε καμία αλήθεια γιατί είναι αντιφατικές μεταξύ τους και ψεύτικες. Ως προς το ότι δεν υπάρχει παρά μία μόνο αρχή ο Απελλής έλεγε ότι δεν το γνώριζε αλλά μόνο ενστικτωδώς νόμιζε πως ήταν έτσι. «Έπειτα όταν τον εξώρκιζον να μου είπη την αλήθειαν, γράφει ο Ρόδων, ωρκίζετο ότι αληθινά έλεγεν ότι δεν γνωρίζει πως είναι ένας ο αγέννητος Θεός, αλλ΄ ότι πιστεύει τούτο. Εγώ δε γελάσας τον κατηγόρησα διότι, ενώ έλεγεν ότι είναι διδάσκαλος, δεν εγνώριζε να κατοχυρώνει τα διδασκόμενα από αυτού». «Ο Απελλής ούτος πράγματι έδειξεν υπερβολική ασέβεια κατά του νόμου του Μωϋσέως, βλασφημήσας τους θείους λόγους με πολλά συγγράμματα και προσπαθών με μεγάλην προσοχήν να ελέγξει όπως ενόμιζε τουλάχιστον και να ανατρέψει αυτούς», αναφέρει ο Ευσέβιος. Όπως καταλαβαίνει κανείς τα συγγράμματα του Απελλή ρίχτηκαν στην πυρά.

 Άλλος Χριστιανός φιλόσοφος ο Μιλτιάδης, ελέγχει εκείνους που ευρισκόμενοι σε ψευδοέκσταση ψευδοπροφήτευαν, εξαιτίας της αναίδειας και της θρασύτητας τους, αρχομένοι έτσι εξ εκουσίας αμαθίας, κατέληγαν σε ακούσια μανία. Αυτός συνέγραψε Απολογία προς τους κοσμικούς άρχοντες υπέρ της φιλοσοφίας την οποία ακολούθει.

 Άλλος Χριστιανός φιλόσοφος είναι ο Απολλώνιος, «άνδρα των τότε πιστών επί παιδεία και φιλοσοφία βεβοημένον». Αυτός αποκεφαλίσθηκε στην Ρώμη με απόφαση της συγκλήτου.

 Ο Μαλχίων που έλεγξε τον αιρετικό Παύλο Αντιοχείας, ήταν άνδρας λόγιος και σοφιστής υπεύθυνος των ελληνικών σχολών της Αντιοχείας. «ανήρ τά τε άλλα λόγιος και σοφιστού των επ΄ Αντοχείας ελληνικών παιδευτηρίων διατριβής προεστώς».

 Ο Ανατόλιος είναι επίσκοπος της εκκλησίας της Λαοδικείας. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν εκπαιδευμένος με την ελληνική παιδεία και την φιλοσοφία, κι επειδή γνώριζε καλύτερα από όλους τα ελληνικά μαθήματα, αριθμιτική και γεωμετρία και αστρονομία, διαλεκτική και φυσική και θεωρία ρητορική, ένεκα τούτου εκρίθη άξιος να συστήσει σχολήν αριστοτελικής φιλοσοφίας.

   «Αλεξανδρεύς το γένος, λόγων δ΄ένεκα και παιδείας της Ελλήνων φιλοσοφίας τε τα πρώτα των μάλιστα καθ΄ημάς δοκιμωτάτων απενηνεγμένος, άτε αριθμιτικής και γεωμετρίας και αστρονομίας τε και άλλης, διαλεκτικής είτε φυσικής, θεωρίας ρητορικών τε αυ μαθημάτων».

 Τον Ανατόλιο διαδέχτηκε στην χριστιανική σχολή της Αλεξάνδρειας ο Στέφανος, «λόγων μεν φιλοσόφων και της άλλης παρ΄Ελλησι παιδείας παρά τοις πολλοίς θαυμασθείς», αλλά δεν ήταν κατά τον ίδιο τρόπο διατεθειμένος έναντι της θείας πίστεως, όπως φανερώθηκε τον καιρό του διωγμού, αποδεικνύοντας ότι ο άνδρας αυτός δεν ήταν αληθής φιλόσοφος.

 Ο δάσκαλος του Ευσεβίου της Καισαρείας που έζησε τον ίδιο καιρό με τον Ανατόλιο ήταν ο Πάμφιλος, που σύμφωνα με τον Ευσέβιο έζησε «βίω φιλόσοφον αληθή».

 Ο Φιλέας ήταν επίσκοπος της Αιγύπτου στην επαρχία των Θμουιτών, ο οποίος διέπρεψε «εν τοις κατά φιλοσοφίαν λόγοις» και «των έξωθεν μαθημάτων άξιον γενέσθαι».

 Στην Αλεξάνδρεια διαδέχτηκε τον επίσκοπο Δημήτριο ο Ηρακλάς, ο οποίος έζησε βίο φιλοσόφου και ασκήσεως απόδειξην παρασχών. Πράγματι, γράφει ο Ευσέβιος, οι πράξεις του ήταν «γνησιωτάτης φιλοσοφίας κατορθώματα».

 Στο Χριστιανικό διδασκαλείο της Αλεξάνδρειας σπούδασε ο Ωριγένης, ο οποίος όμως παράτησε τα ελληνικά μαθήματα για να προσηλωθεί στις ιερές γραφές. Τα ελληνικά ετούτα μαθήματα παρέδιδαν στο Χριστιανικό διδασκαλείο οι Χριστιανοί φιλόσοφοι.

Ο Μελέτιος ήταν επίσκοπος στις εκκλησίες του Πόντου κι έζησε χωρίς να έχει καμία περιουσία μια ζωή δοκιμασμένη από τα μαθήματα της φιλοσοφίας και με την θεωρία των θείων, τον οποίο ονόμαζαν το μέλι της Αττικής. Αργότερα οι ανθέλληνες χριστιανοί θα γράψουν για την Παναγία, «των Αθηναίων τα πλοκάς διασπώσα». Ο Μελέτιος όμως αποκλήθηκε από τους μάρτυρες του Χριστού μέλι της Αττικής γιατί ήταν τελειότατος στην ρητορική τέχνη και σε κάθε τεχνική επιστήμη τεχνικώτατος και λογιότατος, όπως ακριβώς γράφει ο επίσκοπος Ευσέβιος.

 Αυτοί λοιπόν οι χριστιανοί που χωρίς να φροντίζουν για την σωτηρία του σώματος τους παραδόθηκαν στα δεινά και σε διάφορα βάσανα, ακολουθώντας τον Χριστό στα μαρτύρια με χαρά και γέλια και ευφροσύνη, μέχρι και την εσχάτη απόφαση του θανάτου, ώστε να αφήνουν την τελευταία τους αναπνοή τραγουδώντας ύμνους και ευχαριστίες στον «Θεό των όλων», όπως γράφει ο Ευσέβιος της Καισάρειας, στην μοναδική σωζόμενη εκκλησιαστική ιστορία, ήταν θαυμάσιοι πλούσιοι σε ευγένεια και δοξασμένοι από την λογική και είχαν διαπρέψει στην φιλοσοφία.

«και ούτοι, εξαιρέτως δ’ εκείνοι θαυμασιότεροι οι πλούτω μεν και ευγενεια και δόξα λόγω τε και φιλοσοφία διαπρέψαντες»

Αυτοί είναι οι χριστιανοί πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και πριν την δημιουργία του συμβόλου της πίστεως. Αυτοί είναι οι μάρτυρες Έλληνες φιλόσοφοι που έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό και την φιλοσοφία της αγάπης.

 Στην Παλαιστίνη ο Προκόπιος, ένας αναγνώστης της Σκυθοπόλεως, συνελήφθη καθώς έμπαινε στην Καισάρεια. Ο έπαρχος του ζήτησε να θυσιάσει στους θεούς ή οπωσδήποτε να κάνει σπονδή στους αυτοκράτορες. Ο Προκόπιος αποκρίθηκε με τον Ομηρικό στίχο: «Καλό δεν είναι το πλήθος των αφεντάδων. Ας είναι ένας αφέντης, ένας βασιλιάς.» Εξαιτίας των επαναστατικών ιδεών του, εκτελέστηκε στις 7 Ιουνίου.

Αρνολντ Τζόουνς Ο Κωνσταντίνος και ο εκχριστιανισμός της Ευρώπης. Ηριδανός

 Μετά τον Μεγάλο Κωνσταντίνο η χριστιανική εκκλησία γίνεται η θρησκεία των αυτοκρατόρων. Οι χριστιανοί τώρα δεν υποχρεώνονται να θυσιάσουν στους θεούς των εθνών, ούτε να κάνουν σπονδή στους αυτοκράτορες. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είτε είναι χριστιανοί είτε είναι Έλληνες, υποχρεώνονται να υπογράψουν το σύμβολο της Ορθόδοξης πίστεως, την απόλυτη υπακοή τους στον Ρωμαίο αυτοκράτορα. Οι αληθινοί χριστιανοί καταδιώκονται και κατασφάζονται από ψευδοφιλόσοφους απατεώνες οι οποίοι κυβερνούν με τι ξίφος του συμβόλου της Ορθοδόξου πίστεως.  

 Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος θεωρείτε άγιος από τους χριστιανούς και ονομάζεται μάλιστα «ισαπόστολος» επειδή είναι εκείνος που μετέτρεψε τον χριστιανισμό στην επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Ο ίδιος όμως δεν ήταν ένας ορθόδοξος χριστιανός και βαπτίστηκε μονάχα στο τέλος της ζωής του. Ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με την παράδοση των προηγούμενων Ρωμαίων αυτοκρατόρων πίστευε στην μονοθεϊστική θρησκεία του Νικητή Ήλιου, (Sol Invictus). Ο Χριστός του Κωνσταντίνου είχε όλα τα στοιχεία αυτού του Ηλιακού θεού. Γι αυτό και όταν νομοθέτησε την αργία της Κυριακής, την ονόμασε ημέρα της προσκυνήσεως του Ήλιου.

 Στον ιστορικό της εκκλησίας Μαλάλα, ο οποίος συνέχισε το έργο του Ευσεβίου, διαβάζουμε ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος κανόνισε να γραφτούν ευαγγέλια σύμφωνα με την άποψη του Ευσεβίου της Καισάρειας και τα μοίρασε στις επισκοπές όλης της αυτοκρατορίας

«Για την κατασκευη των ιερών βιβλίων έγραψε προς τον Ευσέβιο από την Παλαιστίνη. Νικητής Κωνσταντίνος μέγιστος Σεβαστός, Ευσεβίω Καισαρείας. Να κατασκευάσεις πενήντα κομμάτια σε δέρμα, ευανάγνωστα και εύκολα προς την χρήση, από τεχνίτες καλλιγράφους και θα διατάξεις εσυ την ακριβη τέχνη με την οποία θέλεις να γραφτούν, οι θείες αυτές γραφές για τις οποίες γνωρίζεις πολύ καλά την ανάγκη που έχει η εκκλησία. Για να τελειώσεις γρήγορα την δουλειά θα έχεις δύο δημόσια οχήματα στην εξουσία για να γίνει η διακομιδή.»

 Όπως διευκρινίζει ο Μαλάλας, ο Κωνσταντίνος όχι μόνο αύξαινε τα των Χριστιανών αλλά και όσα ήταν ελληνικά καθαιρούσε.

«Καὶ οὐ μόνον, ὡς ἔφην, ηὔξει τὰ τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν Ἑλλήνων καθῄρει.»

 Τι έγινε λοιπόν με τους χριστιανούς οι οποίοι από παράδοση αντιστεκόταν στην εξουσία του αυτοκράτορα, εφόσον δεχόταν μονάχα την εξουσία του Χριστού; Τι έγινε και με τους Χριστιανούς που δεν ασπάσθηκαν από την αρχή τα Ιουδαϊκά έθιμα και δόγματα αλλά παρέμειναν δίπλα στην λογική και την φιλοσοφία; Ο Μαλάλας γράφει ότι λίγο πριν τον Κωνσταντίνο φύτρωσε μέσα στον αληθινό χριστιανισμό ένας ελληνίζων χριστιανισμός. Αυτό βέβαια είναι το μεγάλο ψέμα που μέχρι σήμερα λένε οι θεολόγοι. Ιδού λοιπόν τι γράφει ο Μαλάλας για τους αιρετικούς τους οποίους καταδίωξε η εκκλησία του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

«Εξεφύτρωσε λίγο πριν τα χρόνια του Κωνσταντίνου μέσα στον αληθινό χριστιανισμό, Ελληνίζων χριστιανισμός, όπως αναμεταξύ των προφητών γινόταν ψευδοπροφήτες και μεταξύ των αποστόλων ψευδαπόστολοι. Και αυτοί το δόγμα του φιλοσόφου Εμπεδοκλή μέσω του Μανιχαίου ενόμιζαν για χριστιανισμό.

Κι ενώ χριστιανίζουν την φωνή στα δόγματα ελληνίζουν, γιατι και πολλούς θεούς προτρέπει να σέβονται ο Μανιχαίος, ενώ είναι άθεος και διδάσκει να προσκυνάνε τον Ήλιο και εισαγει την ειμαρμένη και τα δικά μας αναιρεί και δογματίζει την μετενσωμάτωση, ώστε φανερά τα δόγματα του Πυθαγόρα και του Εμπεδοκλή και των Αιγυπτίων ακολουθεί.

Ο Αρειος συνέγραψε βιβλίο για το δικό του δόγμα το οποίο ονόμασε Θάλεια. Ο χαρακτήρας του βιβλίου είναι χαύνος και διαλελυμένος και μοιάζει με τα άσματα του Σωτάδους, το οποίο η σύνοδος απεκύρηξε.

Και ο Αέτιος ήταν αιρετικός από την αρχή, μαζί με τους Αρειανούς και πίστευε τις κατηγορίες του Αριστοτέλους, και υπάρχει βιβλίο που ονομάζεται έτσι που φαίνεται ότι έμαθε από τους επιστήμονες τον σκοπό του Αριστοτέλη.

Και οσο αφορά την αίρεση των Απολιναριστών ήταν δύο άνδρες στην λαοδίκεια της Συρίας με το ίδιο όνομα, πατέρας και γιός λεγόταν Απολινάριοι και οι δύο ήταν δάσκαλοι των ελληνικών λόγων. Γραμματικών μεν ο πατήρ, ρητορικών δεν ο γιός. Ο Πάτερας ήταν πρεσβύτερος στην εκκλησία ο δε γιος ήταν αναγνώστης. Αυτοί έγιναν φίλοι του σοφιστού Επιφανείου και ο επίσκοπος Θεόδοτος της Λαοδικείας για να μην αποκλείνουν προς τον ελληνισμό του απαγόρευσε να βρίσκονται με τον φιλόσοφο Επιφάνειο.»

Από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο ξεκινάει η καταδίωξη των Ελλήνων. Η μεγαλύτερη γενοκτονία που έχει συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία είναι η εξόντωση των Ελλήνων από τους Ορθόδοξους χριστιανούς.

 Όλοι οι αιρετικοί ελληνίζουν. Οι χριστιανοί είναι υποχρεωμένοι να εβραϊζουν.  Ο Άρειος έγραψε το θεατρικό έργο Θάλεια και λάτρευαν στο θέατρο τον Διονυσιακό Χριστό. Ο Αέτιος δίδασκε τον Χριστό σύμφωνα με τις φιλοσοφίες της λογικής του Αριστοτέλη και όχι συμφωνα με την Ιουδαϊκή βίβλο, πράγμα που ήταν βέβαια παράνομο. Η ελληνική παιδεία και η ελληνική φιλοσοφία ήταν απαραίτητο να εκδιωχθεί από την εκκλησία και οι Έλληνες να αναθεματισθούν.

 Ο Χριστός στο ευαγγέλιο δεν είπε τίποτα εναντίον των εβραϊκών εθίμων της περιτομής, της αποχής από το χοιρινό, της νίψης των χεριών και τα άλλα βάρη των φαρισαίων. Ο Χριστός δεν μίλησε για καμία αγάπη και καμία λογική αλλά σύμφωνα με ετούτους εδώ τους νέους χριστιανούς είπε ότι πρέπει όλοι να ακολουθήσουν υποχρεωτικά τις γραφές των Ιουδαίων, να αναθεματίσουν την φιλοσοφία και την λογική και να καταδιώξουν με μίσος τους εχθρούς των Φαρισαίων.

 Ο θεός της φιλοσοφίας, ο Θεός των Όλων, θα γίνει πάλι ο οξύθυμος και ζηλότυπος θεός της παλαιάς διαθήκης, από άγνωστος θα γίνει θεός γνωστός με ονοματεπώνυμο και θα αφήσει την κατοικία του από το κέντρο της ανθρώπινης καρδιάς για να φιλοξενηθεί από τον νέο εκλεκτό λαό του θεού, τους χριστιανούς εκείνους που θα πνίξουν την ανθρωπότητα στο αίμα των αντιπάλων τους. Όλη η ανθρώπινη γνώση, επιστήμη και φιλοσοφία θα φορέσει τα χρυσά ρούχα των αρχιερέων και θα μετατραπεί σε ένα σύμβολο της πίστεως που με την έγκριση του Ρωμαίου αυτοκράτορα θα επιβληθεί και στον τελευταίο πολίτη.

 Η ολιγόχρονη βασιλεία του φιλέλληνα Ιουλιανού του παραβάτη, έδωσε το τελευταίο χτύπημα στον ελληνισμό και στον ελληνικό χριστιανισμό. Ο Ιουλιανός διέταξε να μην διδάσκουν οι χριστιανοί την ελληνική παιδεία αλλά και να μην την διδάσκονται. Σίγουρα αυτή η άδικη απόφαση προκλήθηκε από τους κρυφούς ανθέλληνες της εποχής που δημιούργησαν αυτή την ανθελληνική εκκλησία με σκοπό να χτυπήσουν τον ελληνισμό και εν σώματι και εν πνεύματι.

 Οι Απολινάριοι χριστιανοί που θεωρήθηκαν αιρετικοί επειδή ήταν ελληνίζοντες και ήταν μάλιστα φίλοι του εθνικού φιλόσοφου Επιφάνειου, δεν είχαν το δικαίωμα να διδάσκουν την ελληνική παιδεία. Συνέγραψαν τότε κείμενα ειδικά για χριστιανούς και μετέτρεψαν τα ευαγγέλια σε ποίηση και έγραψαν θεατρικά για την παλαιά διαθήκη σύμφωνα με τον ελληνικό τρόπο. Ακόμα όμως και αυτά τα κείμενα ρίχτηκαν στην πυρά από τους ανθέλληνες χριστιανούς. Σε παλαιότερη δημοσίευση μου έχω γράψει για τους Έλληνες μάρτυρες του Χριστού των οποίων τα στιχηρά μαρτυρολόγια, οι βιογραφίες δηλαδή που γράφτηκαν με ποιητικό μέτρο, ρίχτηκαν στην πυρά επειδή μιλούσαν για τους Έλληνες θεούς.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΖΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Αναρτήθηκε από Nektarios F. Vasilakis  

http://anapodaris.blogspot.gr