Αλέξανδρος Βέλλιος: «Εγώ κι ο θάνατός μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία»

Διάβασα κι εγώ την είδηση για την τηλεοπτική εξομολόγηση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλλιου, όπου δημοσιοποιούσε την απόφασή του να διεκδικήσει στην Ελβετία το δικαίωμα σε ένα τέλος ανώδυνο και αξιοπρεπές. Αναζήτησα κι εγώ στο YouTube το βίντεο με το χαρακτηριστικό απόσπασμα. Η διάγνωση, οι χημειοθεραπείες που δεν είχαν πια νόημα, η ξαφνική αναμέτρηση με το φάσμα της αιωνιότητας (όχι στο αόριστο μέλλον αλλά στο εδώ και τώρα) και (κυρίως) η δύναμη να διαχειριστεί ο ίδιος τον τρόπο που θα φύγει.


Ακόμη, όμως, δεν είχε έρθει στα χέρια μου το βιβλίο του Αλέξανδρου Βέλλιου που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ροές με τον απολύτως ευθύβολο τίτλο «Εγώ κι ο θάνατός μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία».

Πρόκειται για ένα κείμενο 64 σελίδων, ένα δοκίμιο πάνω στα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου, που απευθύνεται στο αναγνωστικό κοινό με αμεσότητα και ειλικρίνεια, αποφλοιωμένο από συναισθηματισμούς και λεκτικές υπερβολές, φιλοσοφικά αυθύπαρκτο και φιλόδοξο, μια παρακαταθήκη ουσίας υψηλού βεληνεκούς που μας κάνει πιο πλούσιους και δεν αναφέρομαι μόνο στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία.

Ναι, το αναγνωρίζω, δεν είναι ένα τυπικά καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Αλλά θυμήθηκα την εκπληκτική ταινία «Η θάλασσα μέσα μου» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ με τον Χαβιέ Μπαρδέμ που πραγματεύεται το ίδιο θέμα, το αμφιλεγόμενο θέμα της ευθανασίας. Και θυμήθηκα το ωραίο θαμπό φως αυτού του σπουδαίου φιλμ. «Ήταν η λύση που κατ’ αρχήν προτιμούσα, και σχεδίαζα για τον εαυτό μου. Δεν θέλω να πιστέψω ότι άργησα, ότι ο καλπασμός της αρρώστιας θ’ αποδειχθεί τελικά πιο γρήγορος από την όλη διαδικασία που απαιτείται για να φτάσω μέχρι εκεί. Ούτε το κόστος είναι αμελητέο. Φοβούμαι μήπως έχω στερηθεί την έξοδο κινδύνου που είχα εξαρχής κατά νου. Το λέω με λύσσα και συντριβή», διαβάζουμε στη σελίδα 40 του βιβλίου.

Στο μικρό αυτό τομίδιο χώρεσαν πολύ περισσότερα από αυτά που πιθανότατα θα υπολόγιζε και ο ίδιος ο συγγραφέας. Η προσωπική ιστορία, ένας πολύ σύντομος και περιεκτικός απολογισμός ζωής, αναστοχασμοί πάνω στα πιο βαθιά και μύχια σε παράλληλη αφήγηση με μια ανατομία των θρησκευτικών, κοινωνικών και ιατρικών ταμπού που κάνουν την ευθανασία μια τόσο περίπλοκη υπόθεση. Και στις 4 Ιουλίου η παρουσίαση του βιβλίου στις 8 το βράδυ στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην οδό Πειραιώς 206. Σκέφτομαι ότι κάθε μαρτυρία με ένα τόσο συνταρακτικό περιεχόμενο θα είχε νόημα καταγραφής και ανάδειξης. Θέλω να πω ότι δεν έχουμε συχνά την τύχη να διαβάζουμε σε πρώτο πρόσωπο για τόσο σημαντικά θέματα. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ περισσότερο.



Αόρατα Γεγονότα

Οι αναρτήσεις μας μπορούν να δημοσιεύονται από οποιονδήποτε αρκεί να αναφέρεται εμφανώς ο ενεργός σύνδεσμος μας.

Δημοσίευση σχολίου

Επιτρέπονται σχόλια σε ότι γλώσσα θέλετε, φυσικά και σε greeklish.
ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ

ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

Νεότερη Παλαιότερη

'